Jadwiga Sawicka, Płaszcz, 2002, 120 x 170 cm, fotografia
Jadwiga Sawicka określiła to, co robi w sztuce jako „poszukiwanie formy w celu skomentowania emocji”. Taką formą są dla niej często malowane lub fotografowane ubrania, formy na ludzkie ciało.
„Ubrania są zamiast ludzi, są tym, co jest dostępne z zewnątrz, są czymś pośrednim pomiędzy ubraną w nie osobą, a kimś drugim, kto ją ogląda. Są jakąś wypadkową między tym, czym się jest, a kim się chce być”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz